ارتباط پلی مرفیسم های اینترلوکین ۴ (t ۵۸۹c-) و اینترفرون گاما (t ۸۷۴a+) با بیماری آسم

چکیده زمینه و هدف: آسم بیماری التهابی مجاری تنفسی است که عوامل ژنتیکی و محیطی مختلفی در آن نقش دارند. از جمله عوامل مؤثر در آسم، سیتوکین های 2th و در نتیجه تعادل نسبت 2/th1th است. واریانت های ژنتیکی سیتوکین های اینترلوکین 4t)589 (c- اینترفرون گاما و t)874 (a+ با میزان تولید آن ها در ارتباط می باشند. در این مطالعه ارتباط پلی مورفیسم های مذکور با میزان استعداد ابتلا به آسم و شدت آن بررسی شد. روش بررسی: 81 بیمار غیر خویشاوند غیرسیگاری مبتلا به آسم که دارای علایم بالینی و یافته های آزمایشگاهی آسم بودند، مطابق با معیارهای جامعه ی توراسیک آمریکا به عنوان گروه بیمار در دو گروه با آسم کنترل شده و آسم کنترل نشده قرار گرفتند. 80 فرد سالم که از نظر سن، جنس و قومیت با گروه بیمار تطابق داده شدند، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. پس از خونگیری از افراد بیمار و کنترل، استخراج dna انجام شد. به منظور تعیین پلی مرفیسم در موقعیت 589- اینترلوکین -4 روش pcr-rflp و برای اینترفرون گاما در موقعیت 874+ روش arms-pcr استفاده شد. یافته ها: شیوع توزیع پلی مرفیسم های اینترلوکین 4t)589 (c- و اینترفرون گاماt)874 (a+ بین دو گروه آسمی و گروه کنترل از نظر آماری معنی دار نبود. در بین سایر متغیرها در گروه کنترل و افراد آسمی نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0≤p). نتیجه گیری: با وجود شواهد گوناگون از ارتباط عوامل ژنتیکی با بیماری آسم، مطالعات مختلف یافته های متناقضی را نشان می دهند. نتایج این مطالعه از عدم ارتباط پلی مرفیسم های ژنتیکی یاد شده با بیماری آسم حکایت دارد و به نظر می رسد که عواملی غیر از پلی مرفیسم های اینترلوکین 4 و اینترفرون گاما در بیماری زایی و شدت بیماری آسم دخیلند که اثر این واریانت های ژنتیکی را پوشش می دهند.